- 16 apr 2017, 08:03
#367599
Op zaterdag 22 april rijden we de IJsselmeerrit. Een dagje heerlijk toeren op de dijken rond de grootste plas van Nederland. Met een slordige 375km te gaan begrijp je waarschijnlijk al dat we op tijd gaan starten. Verzamelen om 09u00 bij Café Ome Ko aan de Herengracht 71 in Muiden. We starten rond half tien. Wie gaat er mee?
Aanmelden kan in het agendagedeelte van de website (al 10 Riders hebben zich hier aangemeld) --> https://aprilia-riders.nl/public/index. ... g-22-april
Aanmelden kan in het agendagedeelte van de website (al 10 Riders hebben zich hier aangemeld) --> https://aprilia-riders.nl/public/index. ... g-22-april
Je hebt niet voldoende permissies om de bijlagen van dit bericht te bekijken.
). Bewijs van het euvel - in de vorm van een Whatsapp foto - werd door de ARA jury bekeken en goed bevonden, terwijl de koffiekopjes werden geleegd. Tijd om te gaan! Eerst nog even tanken bij de MAXIS voor de slecht voorbereide leden (guilty 
). Voorrijder Chris had kennelijk zo'n zin om te rijden, dat hij bij vertrek niet doorhad dat Ferry nog niet helemaal volgetankt was 
. Gelukkig is Ferry een goed spoorzoeker, en wist de groep weer terug te vinden (fijn, navi op de motor); ook omdat de groep na 15 min halt hield om de route te controleren (fijn, navi op de motor). Gerrit maakte van deze ongeplande stop gebruik om zich af te zonderen voor een privé-moment, naar de inmiddels weer gestarte groep gebarend dat we vooral door moesten rijden 
. Nu was de Ijsselmeertocht 2017 dan toch echt begonnen. Lekker bochtjes draaien op de dijken, die op wat lokaal verkeer na leeg en schoon waren. De mooie lijnen en het vlotte maar beheerste tempo van Chris dirigeerde het gezelschap via alle mooie plaatsjes naar de eerste geplande stop rond 11.30 u in Medemblik (?) in Café "Biljart" (?). [Aan de redactie, graag even juiste plaats en naam café invoegen. Heb niet zo opgelet 
] . Volgens Chris was deze plek een "harde punt" in de route, zodat hij zeker wist dat de onderweg gevormde "groep 2"o.l.v. John bij dit café zouden stoppen. En zo geschiedde. Meest populair onder de Apilianen: koffie met appelgebak, of een tosti. Ikzelf liet de koolhydraten achterwege, niet wetende dat onze eerstvolgende stop pas om 13.30 zou zijn (gierende honger; volgende keer dus wel taart nemen 
). Onder luid gesmak werd overeengekomen een groepsfoto te maken op de Afsluitdijk, leuk voor de thuisblijvers! Groep 1 (Chris, Oscar, Frank en ik) waren weer onderweg. Het waterige zonnetje van eerder maakte plaats voor vrij donkere regenwolken, flink meer wind, en een spatje regen. De temperatuur daalde ook stevig, en werd door sommigen (zie reactie Gerrit, die zich net als ik bij voorkeur uitdost in sportief leer) bestempeld tot "poolkoud". Uitgeruste mannen-in-textiel zoals John lachen daarom. Hij zet gewoon de thermostaat van z'n Capo een paar graden hoger. Nu ja, dan maar wat harder rijden, zorgt meteen voor wat meer stabiliteit met die harde zijwind. Paar korte tussensprintjes, en daar was alweer het decor voor onze "fotoshoot": de idyllische parkeerplaats halverwege de afsluitdijk. Prachtige foto's gemaakt (zie bijdrage John). De merkloze motor van Ron werd eerst zorgvuldig verborgen achter de Mille van Ferry. Vanwege de temperatuur verkozen de Aprilianen zich gehelmd te laten vereeuwigen. Had direct het voordeel dat we meteen weer op pad konden. We namen eerst nog afscheid van Frank, die op de afsluitdijk het einde van zijn achterband vond (sommige dingen in het leven kunnen ook te kaal zijn 
). Toen vol gas naar Friesland, en weer de dijken zoeken! We hadden zowaar weer het waterige zonnetje terug, leuke schapen langs de weg, en hier en daar een wegvluchtende Duitse toerist. Vlot maar ontspannen sturend, bereikten wij omstreeks 13.30u Stavoren. "In welk etablissement zullen wij iets nuttigen?" sprak Meinema. De keus viel op Hotel De Vrouwe van Stavoren. Lekker geluncht, hard gelachen, niet te duur afgerekend, en nog een overgebleven paaseitje meegejat van de receptie. Plan: tocht doorzetten tot eerstvolgend "hard punt" bij Harderwijk. Daar zou de tocht ten einde komen, en iedereen huiswaarts keren. Eerst nog meanderend via de landelijke dorpjes, ging de weg over in "provinciaal". Wel snel, maar iets minder "spannend" zei Chris bij aankomst in Harderwijk. Het afscheid was er niet minder hartelijk om 
. Ciao a tutti Rik
