- 21 mei 2008, 10:33
#129726
Tja, wat zal ik zeggen. Een superdag totdat het in de laatste sessie misging. 
Ik had eerst even moeten wennen aan de nieuwe achterschokker die de motor een stukje hoger had gezet, maar na paar rondjes bleek dat Rotech-support hem wel erg fijn had afgesteld.
Erg strak en gecontroleerd door de bochten, het ging steeds beter.
Echter in de laatste sessie liep ik in op een andere rijder in die minder hard reed maar naar mijns inzien wel erg gecontroleerd. De bocht na “Rivage” begon hij echter vanuit het midden van de baan.
Dit zou dus betekenen dat hij een lagere bochtsnelheid zou hebben en pas laat weer op het gas zou kunnen gaan. Ik zag hier de kans in om hem netjes in te halen door wel van buitenuit laat in te sturen en zo achter hem langs binnendoor naar de binnenkant van de baan en vroeg op het gas te gaan waardoor ik hem op het rechte stuk netjes en gemakkelijk in kon halen.
Echter op het moment dat ik bijna in wilde gaan sturen dacht hij blijkbaar de bocht niet meer te kunnen redden (wat volgens mij royaal wel gelukt zou zijn) en zette zijn motor overeind en ging flink in de remmen. Voordat ik dat ook kon zat ik al half langs hem en was dus tot zijn buitenkant veroordeeld.
Hij kon zich tot op de curbs redden, maar ik zat daar dus buiten. Er is daar nog wel een klein strookje uiloop-asfalt, maar daar lag zoveel troep dat ik de grip kwijtraakte en me dus onderuit remde.
De motor is via de bandenstapel “doorgekaatst” tot in de grindbak, en ik ook daar ergens.
Ik voelde meteen dat het mis was met m’n schouder, en toen ik de motor overeind probeerde te tillen wist ik het zeker. Vervolgens wordt je dan met de “medical car” van de baan gehaald (wat is dat circuit dan lang zeg) en naar de medische post gebracht, conclusie sleutelbeen gebroken.
Volgende stap is dan met de ambulance (met een paar keer loeiende sirene , omdat de chauffeur volgens mij gewoon geen had om in het drukke verkeer achteraan aan te sluiten) naar het ziekenhuis van Malmedy. Nadat de foto’s bekeken waren kreeg ik een “tuigje” achter m’n rug langs en kon ik weer naar huis.
Frank en Han, bedankt dat jullie Jolanda nog hebben geholpen met het laden van de motoren, en erg fijn dat je nog bent meegereden naar het ziekenhuis Frank.
Wat me ook erg goed deed was de interesse van de anderen die al in Belgie op de snelweg begon toen er plots op m’n autoraampje werd geklopt
(jaja we stonden stil in een file hoor ) en Rik kwam vragen hoe het ging.
Natuurlijk wil ook ik graag Moto-tricolore en de rest van de organisatie bedanken voor een geweldige dag, en het mag natuurlijk ook gezegd worden dat als het mis gaat, dat alles dan erg goed en snel geregeld wordt, bedankt daarvoor.
Over een poosje als m’n arm weer wat meer kan, kan ik pas goed de schade aan de motor bekijken, maar die lijkt dankzij de race-kuip en de valproppen wel mee te vallen.
In ieder geval afgeschreven zijn de helm, handschoenen en het leren pak.
John
Ik had eerst even moeten wennen aan de nieuwe achterschokker die de motor een stukje hoger had gezet, maar na paar rondjes bleek dat Rotech-support hem wel erg fijn had afgesteld.
Erg strak en gecontroleerd door de bochten, het ging steeds beter.
Echter in de laatste sessie liep ik in op een andere rijder in die minder hard reed maar naar mijns inzien wel erg gecontroleerd. De bocht na “Rivage” begon hij echter vanuit het midden van de baan.
Dit zou dus betekenen dat hij een lagere bochtsnelheid zou hebben en pas laat weer op het gas zou kunnen gaan. Ik zag hier de kans in om hem netjes in te halen door wel van buitenuit laat in te sturen en zo achter hem langs binnendoor naar de binnenkant van de baan en vroeg op het gas te gaan waardoor ik hem op het rechte stuk netjes en gemakkelijk in kon halen.
Echter op het moment dat ik bijna in wilde gaan sturen dacht hij blijkbaar de bocht niet meer te kunnen redden (wat volgens mij royaal wel gelukt zou zijn) en zette zijn motor overeind en ging flink in de remmen. Voordat ik dat ook kon zat ik al half langs hem en was dus tot zijn buitenkant veroordeeld.
Hij kon zich tot op de curbs redden, maar ik zat daar dus buiten. Er is daar nog wel een klein strookje uiloop-asfalt, maar daar lag zoveel troep dat ik de grip kwijtraakte en me dus onderuit remde.
De motor is via de bandenstapel “doorgekaatst” tot in de grindbak, en ik ook daar ergens.
Ik voelde meteen dat het mis was met m’n schouder, en toen ik de motor overeind probeerde te tillen wist ik het zeker. Vervolgens wordt je dan met de “medical car” van de baan gehaald (wat is dat circuit dan lang zeg) en naar de medische post gebracht, conclusie sleutelbeen gebroken.
Volgende stap is dan met de ambulance (met een paar keer loeiende sirene
, omdat de chauffeur volgens mij gewoon geen had om in het drukke verkeer achteraan aan te sluiten) naar het ziekenhuis van Malmedy. Nadat de foto’s bekeken waren kreeg ik een “tuigje” achter m’n rug langs en kon ik weer naar huis.Frank en Han, bedankt dat jullie Jolanda nog hebben geholpen met het laden van de motoren, en erg fijn dat je nog bent meegereden naar het ziekenhuis Frank.
Wat me ook erg goed deed was de interesse van de anderen die al in Belgie op de snelweg begon toen er plots op m’n autoraampje werd geklopt
(jaja we stonden stil in een file hoor ) en Rik kwam vragen hoe het ging.Natuurlijk wil ook ik graag Moto-tricolore en de rest van de organisatie bedanken voor een geweldige dag, en het mag natuurlijk ook gezegd worden dat als het mis gaat, dat alles dan erg goed en snel geregeld wordt, bedankt daarvoor.
Over een poosje als m’n arm weer wat meer kan, kan ik pas goed de schade aan de motor bekijken, maar die lijkt dankzij de race-kuip en de valproppen wel mee te vallen.
In ieder geval afgeschreven zijn de helm, handschoenen en het leren pak.
John
Wat is nog mooier dan 1 Aprilia in de schuur?????..... 5 Aprilia's in de schuur
hier nog een paar van 2007 voor je archief.
???? 
